Geschiedenis van de Massage

Sinds mensenheugenis worden vormen van massages gebruikt om te kalmeren, te genezen, of te stimuleren. Iedere ouder zal intuïtief een kind dat gevallen is, gaan wrijven op de pijnlijke plek van het lichaam. Zonder dat de ouder het vaak beseft, zal deze het te veel aan energie, dat in die plaats aanwezig is in de vorm van pijn, door wrijving weer verder verdelen over de rest van het lichaam.

In het verre Oosten zijn massage-technieken een volledige geaccepteerde vorm van behandelen. Er zijn boeken en geschriften gevonden, waaruit blijkt dat massage en drukpunt-technieken al meer dan 3000 jaar geleden werden toegepast. We kennen dat tegenwoordig als de Traditionele Chinese Geneeskunde, waarbij vooral de acupunctuur ook in de westerse landen een geaccepteerd begrip is geworden. Vanuit Japan is er een gelijkaardige stroming op gang gekomen in de vorm van de drukpunt-massage, die Shiatsu wordt genoemd.

De grondlegger van de traditionele natuur-geneeswijzen in Europa is de Griekse geneesheer Hippocrates. Hij schreef in de 5e eeuw voor Chr. dat een geneesheer naast kennis over kruiden en voeding beslist ook de vaardigheden moet hebben om te kunnen masseren. Een tijdgenoot van Hippocrates was de heer Herodicus en hij hield zich ook al bezig met massage en medische gymnastiek.

In de 5e eeuw na Chr. was er in Europa op medisch gebied nog nauwelijks ontwikkeling. Toen waren het vooral de Arabieren, die zich bezig hielden met het bestuderen van de technieken van de Grieken en Romeinen. Avicenna was zo'n Arabische filosoof en geneesheer uit de 11e eeuw, die had ontdekt dat het de functie van massage was om de "uitputtende stoffen" die in de spieren opgeslagen waren, te verspreiden en uit te drijven.

Tijdens de middeleeuwen had de Rooms-Katholieke kerk een sterke invloed op de uitoefening van de geneeskunde. Massage werd gezien als onrein en het was verboden om je teveel over te geven aan "vleselijke genoegens".

Tijdens de 16e eeuw kwam er weer meer belangstelling voor de helende werking van massage. Dit was vooral te danken aan de Franse arts Ambroise Paré.

In de 18e eeuw was het de Fransman Tissot, die met duidelijke woorden omschrijft, hoe massage handgrepen uitgevoerd moeten worden.

In 1810 ontstaat de Zweedse massage, die ontwikkeld is door Per Hendrik Ling. Hij zocht een vervanging voor gymnastische oefeningen en vond deze in de vorm van therapeutische massages. Ling heeft in zijn massage methode een combinatie gemaakt met zijn kennis van gymnastiek en fysiologie en heeft zich daarbij ook laten inspireren door de Chinese, Egyptische, Griekse en Romeinse technieken.

De Nederlander Metzger bracht rond 1868 de massage in West-Europa meer onder de aandacht. Zijn patiënten werden met een laken toegedekt en met zijn handen onder het laken voerde hij de massage-grepen uit.

Tegenwoordig zien we een enorme ontwikkeling van allerlei massage vormen. Dit komt met name, doordat de communicatie wereldwijd sterk is toegenomen. Zo worden massages aangeboden in Hawaï, brengen toeristen hun massage-ervaring mee terug uit Indonesië en ontdekken ze de werking van acupunctuur bij de Chinese arts in hun eigen woonplaats.

Het woord massage komt waarschijnlijk uit het Arabisch, want het Arabische woord Mass betekent drukken. Het Hebreeuwse woord Maschescht betekent betasten. Voor kneden gebruiken de Grieken het woord Massein.